Η απόρριψη από την ουρήθρα στους άνδρες είναι διαφορετικής φύσης, εμφανίζεται συχνότερα σε μολυσματικές και φλεγμονώδεις ασθένειες και χρησιμεύει ως άμεσος λόγος για να επικοινωνήσετε με έναν ειδικό.
Εάν δεν το προσέξετε έγκαιρα, τα συμπτώματα μπορεί να γίνουν λανθάνοντα.
Οι φυσιολογικές εκκρίσεις περιλαμβάνουν:
- εκκένωση κατά τη διέγερση, η οποία προέρχεται από τους αδένες της ουρήθρας.
- έκκριση κατά τη διάρκεια των κινήσεων του εντέρου κατά την καταπόνηση.
- smegma είναι η έκκριση των αδένων της ακροποσθίας, η οποία συσσωρεύεται λόγω ανεπαρκούς προσωπικής υγιεινής.
- σπέρμα – απελευθερώνεται κατά την εκσπερμάτιση ή την εκπομπή (κατά την εφηβεία, με μακροχρόνια αποχή).
Η παθολογική έκκριση έχει αίτια όπως:
- μηχανική βλάβη?
- ασθένειες των γεννητικών οργάνων?
- σεξουαλικά μεταδιδόμενες λοιμώξεις?
- ανάπτυξη της υπάρχουσας χλωρίδας.
Η φύση της απόρριψης ποικίλλει και αξιολογείται με βάση τις ακόλουθες παραμέτρους:
- ποσότητα,
- συνοχή,
- χρώμα,
- χρόνο και συχνότητα εμφάνισης.
Η έκκριση από την ουρήθρα, η οποία σχετίζεται με συγκεκριμένη παθολογική χλωρίδα (γονόκοκκοι, χλαμύδια, τριχομονάδες και άλλα παθογόνα ΣΜΝ), μπορεί να είναι ως εξής:
- διαφανή, βλεννώδη, συνήθως λίγα από αυτά - συχνά συνδέονται με την παρουσία ουρεοπλασμάτων και μυκοπλασμάτων.
- βλεννοπυώδης - το αποτέλεσμα της παρουσίας τριχομονάδων, χλαμυδίων και άλλων παθογόνων στην οξεία περίοδο.
- πυώδης: παχύ, κιτρινωπό ή πρασινωπό. Χαρακτηριστικό της γονόρροιας. Εμφανίζεται το λεγόμενο φαινόμενο «πρωινή πτώση»: κατά την πρώτη ούρηση το πρωί, απελευθερώνεται μια σταγόνα πύου, καθώς η έκκριση είναι παχύρρευστη και κολλώδης.
Αυτά τα χαρακτηριστικά της παθολογικής έκκρισης δεν πρέπει να λαμβάνονται ως βάση για τη διάγνωση. Συχνά εμφανίζεται συνλοίμωξη, δηλαδή παρουσία αρκετών παθογόνων, οπότε η κλινική εικόνα καθίσταται αβέβαιη. Σε λανθάνουσες και ασυμπτωματικές μορφές της νόσου, καθώς και στην περίοδο της ύφεσης, η έκκριση είναι εξαιρετικά πενιχρή ή απουσιάζει εντελώς.
Οι μη ειδικές διεργασίες στην ουρήθρα συνοδεύονται επίσης από παθολογική έκκριση.Οι αιτίες τους είναι η έλλειψη προσωπικής υγιεινής, η εξασθενημένη ανοσία και άλλοι παράγοντες. Η ευκαιριακή χλωρίδα (σταφυλόκοκκοι, μύκητες, στρεπτόκοκκοι κ. λπ. ) αρχίζει να πολλαπλασιάζεται ενεργά στους βλεννογόνους, προκαλώντας τυπικά συμπτώματα ουρηθρίτιδας. Κατά κανόνα, είναι λιγότερο έντονες από ό, τι με συγκεκριμένη φλεγμονή.
Η απόρριψη συνοδεύεται από ορισμένες εκδηλώσεις:
- φαγούρα, κάψιμο στην ουρήθρα.
- συχνή επιθυμία για ούρηση.
- οδυνηρές αισθήσεις κατά την ούρηση.
- δυσφορία στο κάτω μέρος της κοιλιάς.
Εάν δεν δώσετε προσοχή στα ανησυχητικά συμπτώματα, η φλεγμονώδης διαδικασία εξαπλώνεται στον προστάτη αδένα, τα σπερματοδόχα κυστίδια, τους όρχεις και τα εξαρτήματά τους. Η μπαλανίτιδα και η μπαλανοποσθίτιδα συχνά συνδέονται.
Η παθολογική απόρριψη σε ασθένειες των γεννητικών οργάνων στους άνδρες περιλαμβάνει επίσης:
- προστατόρροια: έκκριση εκκρίσεων προστάτη. Συχνά αυτό είναι σημάδι προστατίτιδας, αδενώματος.
- απελευθέρωση σπέρματος εκτός της σεξουαλικής διέγερσης. Συνοδεύεται από παθολογικές αλλαγές στο σπερματικό αγγείο και χρόνια φλεγμονή.
- αιμορραγία ή αιματόρροια: εμφανίζεται συχνά μετά από χειρισμό της ουρήθρας, ακατάλληλη τεχνική επιχρίσματος, εισαγωγή ουροποιητικού καθετήρα, κυστεοσκόπηση ή τραυματισμό από πέτρα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η αιματόρροια είναι ένα πολύ επικίνδυνο σύμπτωμα, που προειδοποιεί για κακοήθη παθολογία.
Διάγνωση των αιτιών της ουρηθρικής εκκρίσεως
Η διάγνωση καταστάσεων που συνοδεύονται από έκκριση από την ουρήθρα περιλαμβάνει εργαστηριακές και οργανικές μελέτες:
- Επίχρισμα ακολουθούμενο από μικροσκόπηση, βακτηριολογική καλλιέργεια, PCR. Αυτό είναι απαραίτητο για να προσδιοριστούν τα υπάρχοντα παθογόνα και η σοβαρότητα της παθολογικής διαδικασίας.
- Άμεση εξέταση του εκκρίματος μετά από μασάζ ουρήθρας.
- Γενικές κλινικές εξετάσεις αίματος και ούρων.
- Ανάλυση εκκρίσεων προστάτη, PSA.
- Υπερηχογράφημα πυελικών οργάνων, μαγνητική τομογραφία, ουρογραφία κ. λπ.
Η παρουσία μιας φλεγμονώδους διαδικασίας στην ουρήθρα χρησιμεύει ως ένδειξη για εξέταση και θεραπεία όσο το δυνατόν νωρίτερα, επειδή οι επιπλοκές είναι πολύ πιο δύσκολο να αντιμετωπιστούν αργότερα. Μία από τις πιο επικίνδυνες επιπλοκές της ουρηθρίτιδας είναι η υπογονιμότητα.